Het is half zeven. De eerste dag op zee was lang en wijds – één schip hebben we ontwaard, één. De donkere schaduwen van de kliffen van Hispaniola (hier de Dominicaanse Republiek) rijzen nu op in de snel vallende duisternis. Binnen een paar uur draaien we de Caribische Zee in. U fronst de wenkbrauwen? Had ik dat gisteren ook niet gezegd? Ach ja, de Prinsendam is geen M5, en ik had de bal duidelijk mis geslagen! De zee heeft geen haast, heb ik vandaag begrepen. De grote Belgische politici zouden zich hier snel thuis voelen!

Bewolkt is het, dreigende regen gevangen in een zwoele wind. De dagelijkse hevige tropische namiddagbuien zullen niet lang meer wegblijven. Nog even wachten op de passaten. Het was de eerste dag waarop de hitte begon te wegen, vooral als ze niet gedragen is door de wind. En die laatste had een snipperdag genomen.

Gisteravond heb ik lang naar de sterren gekeken. Het was helder en niet te vochtig. De maan is heel speciaal dezer dagen. Nadat ze eerder in de week de opkomende zon had verduisterd, verlicht de ondergaande zon nu het onderste deel van de maan met als resultaat een fijnbesneden, liggende sikkel. Ook Orion staat boven onze hoofden te fonkelen. Met de verrekijker is het een schitterend schouwspel, zonder lichtpollutie. Zoals in 1963 in onze hof in Kapelle.

Jullie begrijpen vast wel dat vandaag – “At Sea” – een trage nieuwsdag is geweest. Ik zou nog iets kunnen zeggen over een oud koppel waarvoor ik met de nodige eerbied de deur open hield, waarop ik een “Thank you young man” te horen kreeg. Binnen die context, zal u begrijpen dat een 25 jarige op dit schip een beetje als een papkind wordt beschouwd. Maar aangezien er aan boord geen papschool is, zijn er ook geen 25 jarigen te bespeuren! Enkel een paar jongeren van 60, en het geslacht zit in deze uitspraak ook juist!!!

Internet werkt niet altijd; de satellietverbinding weet u! Toch was ik live in de Skype-ether. Het had wat kunst- en vliegwerk van Philip gevraagd om me tot in de huiskamer te brengen, maar – For A Few Dollars More, lukte het uiteindelijk. Best was klank zonder beeld; beeld zonder klank kon ook, maar dat zijn we thuis niet gewoon (aha!).

Tot slot kan ik meedelen dat we vannacht zijn overgeschakeld op Atlantic Time (Brussel min 5). Dat heeft de kapitein beslist. Het was niet democratisch, en vanmorgen redelijk pijnlijk, maar er was geen betoging op het dek. In de volgende dagen zal er nog wel wat meer met de horloges geprutst worden.

Prinsendam, vrijdag 7 januari 2011, 23u

Eindelijk, om 23u zicht op de Caribische Zee (indien uitgerust met nachtkijker)

P.S. De eerste “formele” avond hebben we zopas gehad: reuzengarnalencocktail, mango gazpacho en Filet Mignon “Mermaid”. Mermaid is het enge woord dat ik ken waar Engelsen en Fransen elkaar hebben gevonden: “Gemaakt door, of in de Zee”! Mmmmm…De zee, zij lijkt wel zwart fluweel, en de genuttigde wijn heeft met dat beeld niets te maken. Voor de schuimwijn met d Kapitein was ik te laat. Een beetje hoofdpijn gespaard.

Tussen haakjes, wie weet hoe dit gespeld wordt: reuzegarnalecocktail (1 garnaal, 1 reus??), reuzengarnalecocktail (weinig kans want meerdere reuzen zijn niet nodig om één garnaal te maken), reuzegarnalencocktail (het waren er vier, garnalen) of reuzengarnalencocktail?