Ook al vaarden we nog mestal in het gele Amazonewater, het was duidelijk dat we terug op zee waren: de bewegingen van het schip werden bruusker, de wiegende boezem van moeder Amazone was verleden tijd. Bijgevolg, en met de welwillende medewerking van een broeiende “valling”, was de slaap niet verkwikkend. Het was allemaal weer even wennen.
Het grootste gedeelte van de dag viel er lange regen met warme bakken uit een gesloten hemel. Het enige voordeel dat ik daarvan ondervind is dat de golven door al dat loodzwaar vallend nat beduusd worden, waardoor de aanpassing aan de zee wat comfortabeler wordt.
Eigenlijk had ik gepland om wat in de zon te zitten op deze evenaarsdag: van 1°Z, naar 0°N, dan 1°N, zo naar 0°Z en, tegen de morgen aan, zakken we af naar 1°Z. Een binaire rit, 10101, speciaal voor bitneukers (nvdr: synoniem voor computerspecialisten). Eerder dan me vandaag met die speciale soort neuken bezig te houden, heb ik me verdiept in de motie van het water, het water in de pompbak wel te verstaan.
Inderdaad, zoals ik eerder uitvoerig heb beschreven, is “de wereld” een utopie want hij is overal en voor iedereen anders. Neem nu pompbakwater (of badwater, of toiletdoorspoelwater, ..). Indien er geen stop in de weg zit – daarom is het makkelijkst om aan een toilet te denken want daar steekt, om voor de hand liggende redenen, nooit een stop – loopt dat water in België weg, draaiend in de richting van de wijzers van het uurwerk. Dat hebben we van kinds af ervaren. Ook de draaikolken op de Lesse draaiden, tot mijn grote schrik, niet anders. In Johannesburg had ik ooit vroeger kunnen vaststellen dat het toiletwater daar ook wegvloeide – tenminste in mijn hotelkamer, want in Soweto is dat wellicht andere koek – maar daar draait het wel in tegengestelde zin vergeleken met België! Wat me nu interesseerde was om vast te stellen hoe het water zich rond de evenaar zou gedragen?
Iedereen mag op beide oren slapen. Na twee dagen meanderen rond de evenaar, kan ik het bevestigen: Eureka, de theorie klopt! Omdat in mijn hut het toiletwater krachtig wordt weggezogen, zoals in een verkeersvliegtuig, is het niet de beste plek om de eventuele draaiing proefondervindelijk vast te stellen, want het water loopt sneller weg dan ik kan kijken. Maar in mijn bad lukt het wel en …. zoals verwacht, loopt het water quasi-rechtdoor in het gaatje, zonder kringen te maken. En dat is allemaal te danken aan …. de Coriolis krachten, die op grotere breedtes een duidelijk merkbaar effect hebben, maar op de evenaar eigenlijk niet spelen. Voor wie eraan zou twijfelen geef ik mee dat dit geen Indianenverhaal is! Armand Pien vertelde daarover al in de tijd dat de BRT nog objectief nieuws en informatie bracht.
In de late namiddag, na mijn wetenschappelijke experimenten, is de zon erdoor gekomen en heb ik me op mijn terras geïnstalleerd. Na tien bewolkte dagen, deden de warme stralen op mijn bleke borst, waar mijn “valling” zit, deugd. Ook nu, om 18u15, pleeg ik, buiten, in een aangenaam windje bij 24°C, dit stukje, terwijl de zon snel zakt.
Ik had nog verhalen over merkwaardige taferelen aan de “Ocean Pool” (een zwemmer die zwemt en toch niet vooruitgaat, en een zwemmer die niet zwemt en wel vooruit gaat) maar dat zal ik houden voor een andere “trage dag”. Ook had ik, terloops, nog wat bedenkingen bij onze assumpties over zuid en noord op aarde, in de zin van: als jullie in België, op het Noordelijk Halfrond, op de aarde “staan”, begin ik dan vanaf morgen aan de aarde te “hangen”? Interessante materies voor een gesprek bij de haard op een koude winteravond!!
Prinsendam, Dag 17 21 januari 2011-01-21
Met Zonnige Groeten!
