Tik, tik, tik. Het is acht uur. Het weerbericht voor Prinsendam Eiland. Temperatuur 16°C, stijve bries 6, golven tot 3meter. De luchtdruk bedraagt 1018mb. Het is bewolkt tot betrokken, met af en toe regen en mist. Zicht varieert, van 10 kilometer bij opklaringen tot 500m in de neerslagzones.
Welkom op 45°S en 56°W, in niemandsland – in feite is het niemandswater. De dag kondigde zich nochtans schitterend aan, vanmorgen om half vijf. Omdat mijn wakkere aanwezigheid gewenst was bij pitstopactiviteiten, was ik vroeg te been – met de bedoeling om zo snel mogelijk terug horizontaal te gaan. Dat was buiten de waard (ige sterren) gerekend.
Waardig? Majestueus was de hemel, tot aan de horizon afstekend tegen de aardedonkere zee. Zelfs met een klare en werkende geest is de zuidelijke sterrenhemel voor mij nog steeds een gesloten boek, maar het is niet omdat men de letters niet kan lezen dat het geen schitterende foto’s kunnen zijn. (Zo werd Playboy vroeger immers ook “aan de man” gebracht, hoewel ikzelf enkel geïnteresseerd was in de artikels). Dit nachtelijk uitspansel was een poëtisch schilderij, met gratis Melkweg wolken inbegrepen. Vanaf nu zal ik moeten plannen om wat beter voorbereid omhoog te kijken, waarbij “goed wakker” en “verrekijker” twee attributen zijn die niet mogen ontbreken. Ik zal vandaag alvast mijn voorafgedrukte (goed begonnen is half gewonnen!) sterrenkaart voor Port Stanley eens bekijken zodat ik wat zinnige dingen kan melden bij mijn volgende kijkgelegenheid!
Het was een productieve dag, zelfs Conatus is er beter van geworden. De weersvoorspellers, waar ze ook mogen zitten, zijn in het wat lagere Zuiden even betrouwbaar als in het wat hogere Noorden. De namiddag was, voor de gemiddelde oceaantoerist, een meteorologische droomwereld. Gewoon schitterend weer, en varen als op een glad meer. De stijve bries was, als bij wonder, tot een zuchtje verworden. Wij stevenden op maximum snelheid (iets minder dan 40km/h) af naar de Falklands. Buiten, in de zon, steeg er een zacht geplens van gespleten water op uit de wiegende golfjes, waarop je alle soorten van muziek kon neuriën (op een trage vier vierdemaat wel te verstaan). Aangezien het lange liedjes werden was ik deels roodverbrand voor ik er erg in had.
Dat verhitte vel zal in de komende dagen alleszins wat rust krijgen. Voor morgen voorspellen de lokale Frank&Sabine een middagtemperatuur van 11°C, bewolkt en kans op mistbanken. Ik heb, in zichtbare tegenstelling tot sommige medepassagiers, mijn winterkleding nog niet uit mijn valies opgediept. ’t Is toch niet de bedoeling dat we de pinguïns de schrik op het lijf jagen! We zien het wel, morgenvroeg, in Port Stanley.
Prinsendam, woensdag 9 februari 2011
De i-satelliet lijkt even betrouwbaar te worden als elektriciteit in Afghanistan
P.S. Van ervaringsdeskundigen heb ik begrepen dat de communicatie in de volgende vijf dagen problematisch kan worden. Ook dat zien we dan wel, overmorgen ….
