A³

Het scheelde maar een paar forse takken of we zaten nog 500km weg, in de patatten. Gisteravond juist voor zonsondergang ging er ineens een vervaarlijke vibratie door het ganse schip. Na tien minuten zei de Noorse kapitein op rustige toon: “We denken dat er een boom onder het schip gezogen is, die misschien vastzit in de propellers. We gaan stoppen en kijken”. Zelf zag ik, bij wijze van spreken, niet wat er “te kijken valt” in de bruingele, opake Amazone. Maar ja, ik ben ook geen kapitein ter zee, ik vaar enkel met de mensen mee. Uiteindelijk kreeg hij ons vlot door te manoeuvreren zoals wij wiegen met een auto die in modder of sneeuw vastzit: vol achteruit, terug vooruit, driemaal. Gelukt!

Voor de aankomst in Manaus was deze morgen om 7u de (2de) ontmoeting gepland: de Rio Negro, komend uit het Noorden, vloeit 20km voor Manaus met de Amazone samen. De Negro heeft pikzwart water (wegens weinig of geen zuurstof en wat speciale afvalstoffen) en de twee waters mengen niet. Pas na een tiental kilometer is alles terug peis en vree, één bruingele soep. Eigenlijk vond ik het minder spectaculair dan de Amazone met de blauwe Tapajós in Santarèm. Compensatie voor deze halve afknapper werd geleverd door een ongeziene stoomregen-wolkbreuk: op minder dan tien minuten stond er 5cm water op de dekken en zag je geen hand voor de ogen.

Uiteindelijk arriveerden we dan met have en goed in Manaus. Vandaag had ik een bezoek aan de stad gepland, geleid en ongeleid. Op alle vlakken is dit een “junglemetropool”, tweemaal. De stad zelf is een ware jungle en, vlak buiten de stad, waar je ook kijkt, zijn er uitsluitend groen-ommuurde watervlaktes die traag naar zee stromen. Er is geen ontkomen aan de oneindige uitgestrektheid van dit onvoorstelbare landschap. In de stad is er evenmin te ontkomen aan vuiligheid, lawaai (soms onder vorm van samba muziek), armoede, aftandsheid, … De opera en een viertal gebouwen uit de late 19de eeuw zijn de enige lichtpunten.

Voor de goede orde wat lokale informatie van de gids. Manaus is 11000 km² groot (één derde van België) en telt 2.8 miljoen inwoners. Het voetbalstadion is afgebroken om plaats te maken voor een nieuw van 40000 plaatsen voor het WK 2014; ze hebben vandaag een hotelcapaciteit (3,5 tot 5 sterren) van 1600 bedden en denken cruiseschepen voor anker te laten gaan voor het WK. Het grootste stadion in Manaus is 40m hoog en telt … 200000 plaatsen – staanplaatsen wel te verstaan. Daar wordt met Carnaval de jaarlijkse ééndaagse stoet ten tonele gevoerd. De gids voegde eraan toe dat er, sinds enkele jaren, ’s anderendaags een Gay Parade is, dat is dus op Asswednesday, zo verduidelijkte hij. Tenslotte kan je vanuit Manaus over een gewone autoweg enkel naar Venezuela: 2200km hogerop, 48 uur rijden en doorspekt met een 15-tal checkpoints tegen de drug- en wapenhandel. Als je naar andere windstreken wil is er enkel boot of vliegtuig. Kortom: een groot gat, met een paar pareltjes die de grootte van het gat alleen maar benadrukken.

Morgen ga ik op jungletocht, weg van hier, op de Rio Negro, met een boot – waarmee in deze contreien alles begint en eindigt!

Prinsendam, Dag 12, zondag 16 januari 2011, 17u

Vanuit het gapend gat in de innemende Amazone jungle

Only a few branches separated us from arriving here this morning or being stuck 300 miles downriver. Yesterday, just before sundown, the ship vibrated top to bottom and the engines seemed to shriek. After ten minutes the captain explained in a calm manner, that they thought a big log had been sucked under the hull and might be stuck in the propellers. He was going to stop the vessel and have a look. Personally I didn’t “see” – so to speak – how anyone could have a look in or through this brown-yellowish, opaque Amazon brew. Within half an hour he had it all solved by maneuvering the ship, just like we bob our car when it is stuck in mud or snow: full reverse, and forward, three times and … all systems go!

Before we were to arrive in Manaus, the 2nd encounter of the waters was programmed at 7am. The Rio Negro, tumbling down from the North, joins the Amazon main river 12 miles before Manaus. The Negro has ink black water (due to lack of oxygen and special compounds) and the two liquids do not mix readily. Only after ten kilometers of flowing “decreasingly alongside each other” do they become one stream: a brown-yellowish soup, of course.

All told, I didn’t consider it as spectacular as the confluence of the Amazon with the blue Tapajos in Santarèm. The compensation for this half disappointment came as a steamraincloudburst, , until today, unseen by me. In less than ten minutes the decks were covered by 1 inch of water, and you couldn’t see the fingers of your outstretched hand. A primordial deluge it was! That didn’t impede our subsequent docking at the Manaus floating dock, on time.

I had planned a visit of the city today, partly guided and partly by myself. From all angles this is, in summary, a jungle metropolis, twice over. The city itself is an unabridged jungle while, at its outskirts, in whatever direction you choose to look, you find enormous green-walled freshwater flats that hurry, very slowly, towards the far away sea. There is no escaping the infinite expanse of this unimaginable landscape. In the city though you cannot escape the dirtiness, the disorder, the noise (sometimes disguised as samba music), and in some sections the utter poverty … The operahouse and four buildings, dating back to the late 19th century are the only bright spots.

To round it out then, a few factoids from our guide: Manaus has just under 3 million inhabitants in a city area of about 4200 square miles (11000 km²). There is NO soccer stadium anymore because they are building a new one with 40000 seats for the FIFA 2014 World Cup. Note though that the biggest stadium in Manaus rises to 130ft high and “seats” 200000 fans, as long as they stand up! That happens one day a year at Carnival, for the Samba Dancers Parade. He added that they also organize, since a few years, a Gay Parade, on the following day, which he described as “Asswednesday”. Finally, by road Manaus is only connected to Venezuela. The highway is 1400 miles long and runs due North. It takes 48 hours to reach the border and it is dotted with fifteen police checkpoints against drug and weapons trade. If you want to travel in other directions from Manaus, you may choose between planes and boats. For short: it is a big hole in the wilderness, with a few pearls that emphasize the size of the hole!

Tomorrow I escape to …. the jungle, on the Rio Negro, by boat – which, in the neck of these woods, is the beginning and the end of all things!

Prinsendam, Day 12 – Sunday Jan16th, 2011, 1800hrs

From a gaping hole in the imposing Amazon jungle