A³

D-Day nadert nu met rassé schreden: morgen, 4 januari. De winter heeft wat gas teruggenomen in Brussel zodat de vliegtuigen op tijd vertrekken. Een zorg minder.

Zoals ik dat in het verleden al twee keer heb gedaan voor een nieuwe baan – en nieuwe vrienden, neem ik Delta 125, van Brussel naar Atlanta. Deze grote reis zal zodoende beginnen op een vertrouwde manier, met een eerste stop in Hartsfield Int’l. Mijn eerste bezoek daar was in 1982: de luchthaven was toen veel kleiner en de zuiderse tongval veel meer uitgesproken. Het was toen bijlange niet de grootste luchthaven ter wereld.

Zo gauw ik door de Amerikaanse grenscontrole geraak, zal ik niet, zoals van gewoonte, MARTA, de ondergrondse van “Metro Atlanta”, nemen. De robottrein van de luchthaven zal me gewoon naar de vertrekhal voor Fort Lauderdale brengen. De laatste keer in Fort Lauderdale was ik in 1985, op referentiebezoek bij Bendix Avionics met Volvo Cars uit Nederland – allemaal voor het werk, natuurlijk! Beide bedrijven zijn inmiddels “opgegaan” in de zogenaamde globalisatiegolf.

Deze keer wacht er geen werk in Fort Lauderdale, in tegendeel het wordt het echte begin van de Grand Voyage. In Port Everglades zullen de ms Prinsendam, hopelijk geflankeerd door mijn vooruitgestuurde bagage, me opwachten, woensdag, in de namiddag.

Vanmorgen heb ik de laatste (hand)bagage gepakt: medicijnen, computer en fotoprullen, wat schoon ondergoed en een scheermachientje. Twaalf kilo, ’t is een habbekrats. Zoals jullie kunnen zien in het bijgevoegd kiekje, ben ik op het ergste zeker voorbereid. Malarone tegen malaria, Imodium tegen Montezuma & Aanverwanten, en … Postaphene. Dat laatste is niet direct een bekende naam. Dat het in pillen maar ook in spoetniks verkrijgbaar is, is toch een vingerwijziging. De spoetnik is inderdaad hét paardenmiddel bij uitstek tegen zeeziekte, vooral als je wat laat bent!

De woelige Antarctische wateren, met daarbij de Drake Passage als hoogtepunt, zullen me niet te grazen nemen!

D-day is approaching fast. It is tomorrow, Jan. 4th. And winter has retreated somewhat in Brussels so that planes are back to a normal schedule.

Once again, as I have done at least twice in the past for new jobs, and new friends, I will take Delta 125 out of Brussels to Atlanta. This Grand Voyage will thus begin on a familiar note, with a stop at Hartsfield Int’l. My first visit there dates back to 1982. It was much smaller then, and the southern drawls seem to have been longer!

As soon as I will have passed border control though, it will be different: instead of MARTA to the north end of Atlanta, I will be getting off the Airport Metro to catch a flight to Fort Lauderdale. Last time I was there, was in 1985 – for work, of course, conducting a reference visit at Bendix Avionics with Volvo Cars from the Netherlands. Both companies have meanwhile been subsumed in the grand globalization drive.

This time around, Fort Lauderdale will be the real beginning of the Grand Voyage, right at Port Everglades, where the ms Prinsendam and, presumably also my forwarded luggage, will be awaiting me to board, on Wednesday, in the afternoon.

This morning I did the “final hand luggage packing”, medicines, computer and photo gear, some underwear and a shaving machine: twelve kilos maximum, peanuts, so to speak! As you can see from the accompanying picture, I am prepared for the worst: Malarone against malaria, Imodium against any King’s Revenge and … Postaphene. Not directly a common name I gather. The fact that it comes in tablets and in “sputniks”, gives away some of the mystery. The sputnik is indeed the brute force weapon of choice against sudden sea sickness, especially when your timing was off!

I will be prepared for the Drake Passage!