A³

Rather ordinary was my sending off: flight DL 125 to Atlanta. I must have taken it fifty times over the last twenty years. When Carine dropped me off at the Kiss&Ride I had trouble, shrouded in the pregnant darkness, to withhold a tear or two. Surely, that was out of the ordinary, as was the solar eclipse (of which the darkness was pregnant!) I took quite a few pictures but realize that the upload wire travels with my “big luggage”. No pictures then!

The flight itself was uneventful, with one exception. My neighbour in 31G happened to be a young lady, dressed in black. As soon as we were close to cruising altitude, she got rid of her black sweater, not without ostentatiously making neighborly waves – so to speak. I couldn’t NOT notice it. Underneath she was wearing a summer “cloth” with a plunging neckline that made me think of the Gironde Estuary: her nude shoulders represented the mouth at the Atlantic and her navel had to depict Bordeaux (invisible, by the way, from the river mouth!).

Cool it was, and also in the plane it was relatively cool. To top it all off she grabbed a paperback entitled: “How to Marry a Multi-Millionaire”. Let’s be clear, even though one could interpret all her moves as “seduction” ,I don’t think she was targetting me. She looked smart enough to know that her prospect base was in the front of the cabin, not in row 31 of Economy Class.

Anyhow, without my having discerned any goose bumps on her “exposés” – I admit that I stole a few views and had already turned down my own ventilator – she huddled up after a short while, covering her whole body in a black bear parka, with cap … dozing off in quasi-hibernation.

In the aftermath I was pondering two questions: 1) who writes, and who publishes, such a book? And, 2) why does someone buy and read such a book? By the way, the book contained a list of the top separated, divorced, single or widowed Billionaires (no less), with Paul Allen heading the list of prey. Luckily I had a chance to discuss it all with her, but won’t take your time here to expand on it!

Meanwhile, US Customs in Cincinnati seems to have a party looking at my forwarded luggage! Rumor has it that it has been cleared in late afternoon. That means it would arrive here tomorrow morning, after a 10 day journey. However, with prudence prevailing, the luggage people advise me to pack “a small bag” to cover a couple of days! And to think that all this stuff doesn’t even get used in the States!

Anyway, in order to find the strength to write this particular entry, after I arrived at the hotel at 2030hrs, I decided to order a Cesar Salad. I may add that the Zinfandel (Napa Cellars, 2005) went down well with it! Now I can wish myself a good night’s sleep.

Een ordinair vertrek: de vlucht naar Atlanta, Delta 125, had ik een vijftigtal keer genomen in de laatste twintig jaar. Toen Carine me netjes deponeerde aan de Kiss&Ride kon ik deze keer, gehuld in zwangere donkerte, één enkele traan niet voorkomen. Dat was anders dan anders, samen met de zonsverduistering (daarom was de donkerte zo zwanger!). Ik heb nogal wat foto’s genomen, maar stel nu vast dat de verbindingsdraad in mijn grote bagage zit. Geen foto dus!

De vlucht zelf was natuurlijk ook gebeurtenisloos, met één kanttekening. Mijn zetelgebuur op 31G bleek een jonge mevrouw, in zwart gehuld. Toen we wat van hoogte gekomen waren deed ze haar zwarte “cazzequin” uit, met wat opzichtig bochtenwerk (zodat ik het MOEST merken). Daaronder bleek ze een zomertopje te dragen met een decolleté die me deed denken aan de Gironde, waarbij haar schouders het grote estuarium uitbeeldden, en Bordeaux – let wel, onzichtbaar vanaf de monding! – haar navel kon zijn.

“Cool” was het zeker, en ook in het vliegtuig was het redelijk koel. Klap op de vuurpijl: ze opende een boek waarvan ik de titel uit mijn ooghoeken kon lezen: “How to Marry a Multi-Millionair”. Let wel, ik voelde me hierbij helemaal geen betrokken partij en ben ervan overtuigd dat ze, terecht, niet verwachtte om een Multi-Millionair op rij 31 in Economy Class te vinden. Trouwens – zonder dat ik ook maar een zweem van kippenvel had gezien, want ik had me snel verdiept in “The Economist” – nestelde ze zich zeer snel in een dikke parka met een zwarte-berenhaarkap, en verzonk ze in een diepe slaap.

Zelf bleef ik zitten met twee vragen: 1) wie schrijft en wie publiceert er zo een boek? en, 2) waarom koopt en leest iemand zo een boek? Tussen haakjes, het boek bevatte wel een lijst van al de Amerikaanse Miljardairs die gescheiden, single of weduwnaar waren! Als toemaatje voor alle geïnteresseerde vriendinnen: de lijst begon met Paul Allen (co-stichter van Microsoft), met 26 miljard dollar.

Misschien tot slot nog dit. Wachtend op de inscheping voor Fort Lauderdale, besloot ik om een Starbucks koffie te drinken. Daar werd ik aangesproken door een piloot die voor mij in de rij stond. Wat bleek? Hij was de commandant van mijn vlucht! We keuvelden een tiental minuten. Dàt kan alleen in de States: privileges in het alledaagse leven zijn er zeldzamer dan in Europa. Enfin, hij heeft me gezond en wel naar Fort Lauderdale gebracht.

De situatie van mijn bagage (in Cincinnati opgehouden door de douane) is nog onduidelijk. Zij zou in de vooravond zijn vrijgegeven, maar men raadt me aan om toch “een klein valiesje” klaar te houden voor de eerste dagen! Teneinde deze blog vanavond nog te kunnen schrijven heb ik ook beslist om in het hotel, waar ik pas om 2030u aankwam, een Cesar Salad te verorberen. Daarbij heb ik een Zinfandel (Napa Cellars, 2005) genuttigd. Om, seffens, beter te kunnen slapen!!

Fort Lauderdale, 2230u lokaal